We wtorek 22 stycznia mieszkańcy Łukowa uczczą 156. rocznicę wybuchu największego polskiego powstania narodowego - Powstania Styczniowego. O godzinie 16:00 pod pomnikiem powstańców styczniowych na Placu Narutowicza zostaną złożone kwiaty i zapalone zostaną znicze. Następnie uczestnicy uroczystości przejdą z pochodniami oraz kosami do parku miejskiego pod „mówiące kamienie” ks. gen. Stanisława Brzóski i Franciszka Wilczyńskiego. Tam planowany jest apel poległych, patriotyczna poezja, wojskowe melodie na trąbce oraz ognisko. Spacer do miejsc poświęconych pamięci powstańcom zakończy się przy grobie Powstańców Styczniowych na cmentarzu Św. Rocha około godziny 16:45. W każdym z tym miejsc pamięci zapalone zostaną znicze.
Do wzięcia udziału w obchodach zapraszają Łukowski Ośrodek Kultury, Miasto Łuków, Motoweterani, Towarzystwo Fruwającej Muchy oraz ZHP Hufiec Łuków. Organizatorzy przypominają, że wielu młodych łukowian zaciągnęło się do oddziałów powstańczych, które na początku toczyły z zaborcą rosyjskim duże bitwy, rzucając do walk setki, a nawet tysiące ludzi. Zachęcają też mieszkańców Łukowa i okolic do wspólnego uczczenia pamięci powstańców. Proszą o udział zwłaszcza młodzież szkolną z nauczycielami. Wszystkich mieszkańców Łukowa i powiatu łukowskiego proszeni są natomiast o wywieszenie flag państwowych na swoich posesjach i balkonach we wtorek 22 stycznia.
***
Powstanie przeciwko Imperium Rosyjskiemu, zostało ogłoszone Manifestem 22 stycznia 1863 roku, wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 roku w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 roku na Litwie. Trwało do jesieni 1864 roku. Miało ono charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Przez oddziały powstania styczniowego przewinęło się około 200 tys. ludzi. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Zdarzały się przypadki, że Rosjanie zabijali pojmanych powstańców, dobijali rannych, mordowali lekarzy spieszących im z pomocą, obdzierali do naga zabitych. Po bitwach Rosjanie palili miejscowości, które udzieliły schronienia powstańcom, dokonywali rzezi ludności cywilnej. Niszczono też dobra kultury.
