Rozpoczną się one w środę 22 stycznia o godz 16:00 pod Pomnikiem Powstańców Styczniowych na Placu Narutowicza. Tam planowane jest odśpiewanie Hymnu Polskiego, odczytanie Apelu Poległych, złożenie wieńców i zapalenie zniczy, wysłuchanie przemówień okolicznościowych oraz występu łukowskiej orkiestry dętej.
Następnie uczestnicy przejdą z pochodniami oraz kosami pod „Mówiące Kamienie" ks. gen. Stanisława Brzóski i Franciszka Wilczyńskiego w Parku Miejskim, gdzie również zostaną złożone wieńce i zapalone znicze. Dalsza część uroczystości odbędzie się w Amfiteatrze Miejskim, gdzie wysłuchamy patriotycznej poezji w wykonaniu Teatru Poezji ŁOK przy wyświetlanych scenach batalistycznych z filmu „Rok 1863" w reżyserii Edwarda Puchalskiego z 1922 roku, który był pierwszą filmową adaptacją „Wiernej rzeki" Stefana Żeromskiego. Spacer do miejsc poświęconych pamięci Powstańcom Styczniowym zakończymy przy ich grobie na Cmentarzu Św. Rocha, gdzie również zapalimy znicze i złożymy kwiaty. Uroczystość zakończy capstrzyk odegrany na trąbce przez Antonio Vivo.
Zapraszamy delegacje do składania wieńców i zapalenia zniczy a mieszkańców Łukowa i okolic do włączenia się w to wydarzenie upamiętniające naszych lokalnych bohaterów. Jednocześnie zachęcamy mieszkańców naszego miasta i całej Ziemi Łukowskiej do wywieszenia flag narodowych na swych posesjach i balkonach 22 stycznia.
Największe z powstań
Łukowskie Obchody Wybuchu Powstania Styczniowego mają upamiętnić największe polskie powstanie narodowe. Powstanie przeciwko Imperium Rosyjskiemu, zostało ogłoszone Manifestem 22 stycznia 1863 roku, wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 roku w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 roku na Litwie. Trwało do jesieni 1864 roku. Miało ono charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Przez oddziały powstania styczniowego przewinęło się około 200 tys. ludzi. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Zdarzały się przypadki, że Rosjanie zabijali pojmanych powstańców, dobijali rannych, mordowali lekarzy spieszących im z pomocą, obdzierali do naga zabitych. Po bitwach Rosjanie palili miejscowości, które udzieliły schronienia powstańcom, dokonywali rzezi ludności cywilnej. Niszczono dobra kultury. Przypominamy, że wielu młodych łukowian zaciągnęło się do oddziałów powstańczych, które na początku toczyły z zaborcą rosyjskim duże bitwy, rzucając do walk setki, a nawet tysiące ludzi.
Źródło: ŁOK
