Kwiaty i znicze pod pomnikiem

Pod pomnikiem stojącym w centrum miasta spotkali się mieszkańcy, samorządowcy i harcerze, by złożyć kwiaty i oddać cześć poległym za ojczyznę. Wszyscy w asyście osób stylizowanych na kosynierów przenieśli się później do parku miejskiego pod „mówiące kamienie” upamiętniające ks. Stanisława Brzóskę i adiunkta Franciszka Wilczyńskiego. W miejscu tym również zapalone zostały znicze. Kolejnym punktem przemarszu był cmentarz parafialny św. Rocha, gdzie odwiedzono mogiły powstańców.

Część artystyczną przygotowali reprezentanci Łukowskiego Ośrodka Kultury, dzieci z Przedszkola Miejskiego nr 2, a o historii powstania opowiadała Ewa Sposób z Towarzystwa Fruwającej Muchy. Odczytany został też apel poległych, a we trzech miejscach, które odwiedzili łukowianie, zapalone zostały znicze i odegrane zostały melodie wojenne. Kwiaty i „lampki pamięci” składali przedstawiciele posła Krzysztofa Głuchowskiego, reprezentanci samorządów, Łukowskiego Ośrodka Kultury, Muzeum Regionalnego, Przedszkola nr 2, Towarzystwa Fruwającej Muchy, motocykliści z grupy „Motoweterani” oraz mieszkańcy.

***

Powstanie przeciwko Imperium Rosyjskiemu, zostało ogłoszone Manifestem 22 stycznia 1863 roku, wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło ono tego samego dnia w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 roku na Litwie. Trwało do jesieni 1864 roku. Powstanie miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Przez oddziały powstania styczniowego przewinęło się około 200 tys. ludzi. W walce z Rosjanami brali też udział mieszkańcy Ziemi Łukowskiej.

Mimo początkowych sukcesów, powstanie styczniowe zakończyło się klęską inicjatorów, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Zdarzały się przypadki, że Rosjanie zabijali pojmanych powstańców, dobijali rannych, mordowali lekarzy spieszących im z pomocą, obdzierali do naga zabitych. Po bitwach Rosjanie palili miejscowości, które udzieliły schronienia powstańcom, dokonywali rzezi ludności cywilnej. Niszczono dobra kultury.