W sobotę 15 sierpnia w kościele parafialnym w Okrzei odbyła się uroczysta msza święta, po której przedstawiciele władz samorządowych z wójtem Krzysztofem Wardą i radnymi złożyli wiązanki kwiatów i zapalili znicze na grobie 10 nieznanych żołnierzy poległych pod Okrzeją w 1920 roku.
Kulminacyjnym momentem wojny polsko-bolszewieckiej była bitwa w obronie Warszawy. W opinii historyków to druga w dziejach, obok bitwy pod Wiedniem z 1683 roku, potyczka toczona z przeważającym udziałem polskiej armii, która miała decydujący wpływ na kształt polityczny Europy.
Kluczową rolę w tej batalii miał manewr Wojska Polskiego oskrzydlający Armię Czerwoną, przeprowadzony przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego, a wyprowadzony znad Wieprza o świcie 16 sierpnia. Przełamanie obrony przeciwnika przez 14 Dywizję Piechoty, operującą z okolic Dęblina w kierunku Garwolina, 16 DP działającą w rejonie Kłoczewa i Okrzei oraz 21 Dywizję Piechoty Górskiej, która po zdobyciu Kocka ruszyła w kierunku Wojcieszkowa i Łukowa, umożliwiło rozbicie lewego skrzydła przeciwnika i wyjście na tyły wojsk atakujących Warszawę.
Na terenie obecnej gminy Krzywda operowała w dwóch kolumnach przede wszystkim 16 Dywizja Piechoty. Kolumna zachodnia maszerowała przez Grabowce, Leopoldów, Kłoczew i Żelechów, zaś główna kolumna szła od Jeziorzan przez Okrzeję, Starą Hutę po Dwornię.
Po porannych, zwycięskich walkach pod Charlejowem i Krzówką i rozbiciu dwóch pułków rosyjskich, jedna z kolumn około południa przekroczyła na południe od Okrzei tor kolejowy linii Dęblin - Łuków usiłując na próżno nawiązać kontakt z inną kolumną. Pod Okrzeją 66 Kaszubski Pułk Piechoty w brawurowym ataku rozbił nieprzyjaciela, biorąc kilkudziesięciu jeńców. W potyczce pod Okrzeją odznaczyli się dwaj dowódcy plutonów - sierżant Teodor Łukowicz i plutonowy Teofil Bierzk.
Obaj zostali odznaczeni srebrnymi krzyżami orderu "Virtuti Militari“. Pod Okrzeją, w rejonie Górek zginęło co najmniej 10 polskich żołnierzy, którzy zostali pochowani w dwóch mogiłach w rejonie drogi z Grabowa Szlacheckiego do Ryk i linii kolejowej Dęblin - Łuków. Ich prochy ekshumowano w listopadzie 1932 roku i pochowano na cmentarzu parafialnym. W miejsce pochówku został ustawiony granitowy pomnik z krzyżem i symbolem orła białego.