Wielkimi krokami zbliża się Noc Kupały, czy też jak kto woli, sąsiadująca Noc Świętojańska. Uczcijmy razem to święto. Już po raz piąty spotkajmy się w parku przy ognisku podczas wspólnego plecenia wianków. Na scenie amfiteatru zobaczymy nieodzowne zespoły ludowe z całej okolicy oraz recytatorów z Teatru Żywego Słowa ŁOK.
Podczas imprezy odbędą się również warsztaty wyplatania wianków i puszczania ich na Krznie oraz szukanie przez najmłodszych kwiatów paproci. Zobaczymy też wspaniałe eksponaty rzeźby łukowskiej i wiele innych atrakcji. Wianki to jedno z najstarszych i najradośniejszych świąt słowiańskich, związane z letnim przesileniem. To święto jest znane pod nazwą Nocy Świętojańskiej, Nocy Kupały, Kupalnocki albo Sobótki.
To święto pełne jedności, połączenia ognia i wody, słońca i księżyca, mężczyzny i kobiety, urodzaju i płodności, miłości i radości. Geneza Wianków sięga czasów pogańskich. Święto sobótki, urządzane w najkrótszą noc w roku, związane było z kultem ognia i wody. Rozpalano wtedy wielkie ogniska, śpiewano pieśni, panny wiły wianki i puszczały je na wodę.
Obserwując los wianków, próbowano przepowiedzieć przyszłość – zatonięcie jednego z nich mogło zwiastować rychłą śmierć właścicielki, taki zaś, który kręcił się w jednym miejscu, nie odpływając, wróżył innej staropanieństwo. W czasach chrześcijańskich kult wody i ognia zastąpiono uroczystościami ku czci Św. Jana Chrzciciela, nazywając je Nocą Świętojańską. Choć Kościół zwalczał stare przesądy i zwyczaje, przetrwały one w formie zabawy ludowej, tracąc cechy pogańskiego święta. Około połowy XIX wieku zwyczaj obchodzenia Wianków zyskał rozbudowaną formę publicznego widowiska i do dziś ma podobny charakter i przebieg. Święto to jest często opisywane i popularyzowane współcześnie jako rodzima alternatywa wobec zachodnich walentynek.
W tym roku grają z ŁOK: Gminny Ośrodek Kultury w Łukowie i Muzeum Regionalne w Łukowie.
Komentarze (0)