Ks. Kieliszek oprowadził nas po podziemiach i klasztorku. Tyle ciekawych informacji! GALERIA

  Zainteresowani spotkaniem zebrali się przy kościele Podwyższenia Krzyża w niedzielę 19 października o godz.14:00. Łukowianie dopisali. Przyszły wszystkie pokolenia,   młodzież, rodziny z dziećmi  i seniorzy.  
    Ks. proboszcz Andrzej Kieliszek zaprosił zebranych do kościoła, gdzie opowiedział o  parafii i historii zakonu Bernardynów w świecie i w Łukowie, o pracach przy odnawianiu podziemi, działaniach archeologów i remoncie tzw. klasztorka, starszego budynku przy dużym budynku poklasztornym. 
    Bernardyni zostali sprowadzeni do Łukowa w 1627 r. przez Erazma Domaszewskiego, starostę łukowskiego. Pierwszy kościół i zabudowania klasztorne były drewniane. Budowę murowanego kościoła i klasztoru rozpoczęto w 1648 r., następnie po przerwie podjęto po 1725 r. i kontynuowano do 1766 r. Konsekracja kościoła nastąpiła w 1770 r. Po kasacie zakonu po Powstaniu Styczniowym w 1865 r. kościół, jako filialny, przekazano duchowieństwu świeckiemu. Klasztor w większości przeznaczono na magazyny wojskowe, a następnie szkołę. 
   Remonty i prace archeologiczne 
Parafia pozyskała środki na remonty. Jak mówił  ks. Kieliszek konserwator zabytków miał wiele szczegółowych uwag i zaleceń, aby wszystko po remontach było zgodne z historycznym wyglądem obiektów.
Zebrani przeszli z kościoła do odnowionego budynku klasztorku, gdzie mogli zobaczyć zakonne cele, nisko umiejscowione okna p praktycznie na poziomie parkingu przy kościele  i sporo niższe od dzisiejszym  drzwi. To dowodzi, że budynek klasztorku jest dużo starszy niż główny budynek klasztoru. 
W klasztorku zachowały się stare piece kaflowe z oryginalnymi, zabytkowymi  gzymsami. Aby wyremontować podłogę, trzeba było zdobyć zabytkowe deski pochodzące z rozbiórki dawnej szkoły. Ułożona z nich podłoga została trzykrotnie olejowana i nawoskowana.
Krypty pod Kościołem 
Pod kościołem znajdują się duże podziemia - krypty. Jeszcze za czasów carskich mówiono, że krypty znajdują się w złym stanie i grożą zawaleniem. Car nie wyraził zgody na remont, więc parafianie sami zaczęli wzmacniać ściany, obmurowując je cegłami. Podczas ostatniego remontu usunięto ziemię, wzmocniono konstrukcję belkami i zalano betonem, wykonano też opaski żelbetowe wokół krypt. Obecnie krypty mają oświetlenie i są monitorowane. Po remoncie poziom wody został obniżony o około 70 cm, a wejście do krypt przebudowano - dawniej miało tylko 120 cm wysokości. Po zakończeniu prac przez  archeologów, wywieziono około 70 cm gruntu z podziemi, aby dało się tam chodzić w pozycji wyprostowanej. Wylano betonową posadzkę, a cegły oczyszczono i wypiaskowano. 
Plany na przyszłość 
W głównej krypcie będą organizowane wystawy. Podczas prac archeologicznych z gruntu w podziemiach wydobyto siedem worków kości oraz dwa kompletne pochówki. Planowane jest stworzenie z nich miejsca na wzór kaplicy czaszek w Czermnej – miejsca pamięci, ale i refleksji „memento mori”.
Druga krypta ma być poświęcona powstaniu styczniowemu, księdzu Brzósce oraz adiutantowi Wilczyńskiemu, który był synem kowala z Łazów, należących do tej parafii.
Pojawiły się już pomysły na dział muzealny. Podczas prac archeologicznych po kierownictwem profesor Małgorzaty Grupy  z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu znaleziono fragmenty tkanin, krzyże, medaliki oraz monety. Będą prezentowane na stałej wystawie. 
Wszystkie te informacje zostaną opublikowane w książce, której prezentacja odbędzie się 20 listopada podczas tematycznej konferencji. Publikacja zawierać będzie wyniki badań archeologicznych, archiwalnych i antropologicznych.